Ikona Święty Mikołaj z Miry, Cudotwórca,
Św. Mikołaj ur. się w Patarze w 280 r., był biskupem Miry – stolicy Licji, gdzie zmarł m-dzy 345 a 352 r. Na soborze w Nicei ostro przeciwstawił się heretyckiemu biskupowi Ariuszowi, za co został pozbawiony insygniów biskupich i wtrącony do więzienia. W więzieniu ukazał mu się Chrystus i Matka Boża, którzy zwrócili mu wolność i godność biskupią. Słynął dobrymi czynami i licznymi cudami, stąd uzyskał przydomek Cudotwórca. Na Rusi był opiekunem podróżujących, strzegł od pożarów, troszczył się o urodzaje. Świętemu Mikołajowi w folklorze ludowym przypisywano rolę taką jak najważniejszym Świętym, Aniołom, a nawet Archaniołom. Wizerunek Świętego w półpostaci, w mitrze, frontalnie, z prawą ręką błogosławiącą i lewą trzymającą zamkniętą Księgę. Szata ozdobna.
Okład (koszulka) mosiężny, złocony, srebrzony, grawerowany. Tło srebrzone moletowane w motyw łuski, bordiura złocona, dekorowana wzorami geometrycznymi i kolumn. Nimb z grawerunkiem mitry, ujęty ażurową krawędzią. U dołu grawerowany napis objaśniający cyrylicą „Святого Николая”.
Olej na desce, podkład kredowo - gipsowy.
Tył Ikony obłożony spłowiałym fioletowym materiałem.
Rosja XIX/XX wiek,
wymiary 22,2/17,8/2,1 cm