Ikona Abraham i Izaak

Ikona  Abraham i Izaak 

Opowieść o ofiarowaniu Izaaka zawarta jest w Księdze Rodzaju (Rdz 22, 1–18). Bóg wzywa Abrahama do podążenia na górę Moria i złożenia tam w ofierze całopalnej swego jedynego syna, Izaaka. Po dotarciu na miejsce Abraham sięga po nóż, aby zabić syna, lecz w ostatniej chwili anioł woła do niego z nieba i powstrzymuje go przed tym czynem, informując, że pomyślnie przeszedł próbę, na jaką wystawił go Bóg. Zamiast Izaaka Abraham złożył w ofierze baranka, którego wskazał Pan.  

Opis wydarzenia zwany jest akedą (hebr. ‏עֲקֵידָה‎ „związanie ofiary przed złożeniem”. ‏עקדה‎ akejde lub ‏עקדת־יצחק‎ akejde termin określający biblijną opowieść z Księgi Rodzaju (Rdz 22, 1–18) o ofiarowaniu przez Abrahama swego pierworodnego syna Izaaka.   

Scena na Ikonie ukazuje chwilę podróży na górę Moria. Abraham i Izaak z chrustem ( drwami ) na ramieniu które następnie zostały ułożone na ołtarzu. 

Przedstawienie opisane w dolnej strefie (monogram) data 1885.  

Olej na desce, podkład, rama złocona. 

Tył Ikony dwie szpongi.  

Rosja XIX wiek, 

wymiary 

z ramą 55/50,7/4,5 cm

bez ramy 45,5/40,7/2 cm