Ikona Przemienienie na Górze Tabor

Ikona Przemienienie na Górze Tabor,

Wydarzenie Przemienienia Pańskiego opisują trzej ewangeliści: Mateusz, Marek i Łukasz.  Jezus zabrał trzech wybranych uczniów: Piotra, Jakuba i Jana na górę, gdzie zobaczyli Go w nieziemskiej chwale, rozmawiającego z Mojżeszem i Eliaszem. Ewangelie nie podają nazwy góry, w synaksarionie etiopskim jest wymieniona góra Tabor.

Centralną postacią ikony jest Jezus Chrystus w promienistej mandorli na szczycie Góry Tabor (w Galilei) w białych szatach  z rozłożonymi rękoma.  Po prawej i lewej sąsiadują jego rozmówcy - Eliasz i Mojżesz. Zbawiciel rozmawia z nimi o Swojej przyszłej męce. Eliasz, z rozłożonymi dłońmi, Mojżesz w rękach dzierży tablice z Dziesięcioma Przykazaniami. Pierwszy jest orędownikiem żyjących, a drugi, wstawia się za zmarłymi. Świadkami cudu Przemienienia są wybrani przez Zbawiciela uczniowie - apostołowie Piotr, Jakub, syn Zebedeusza, i jego brat Jan Teolog. Znajdują się oni u podnóża góry, jak przerażeni oślepiającą wizją leżą przytuleni do ziemi.

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, nimby złocone.

Pole przedstawienia ujęte białą linią i ugrowym pasem.

Napisy objaśniające cyrylicą.

Rosja. XIX wiek,

wymiary 32,5/23,6/2,9 cm