Ikona Święty Serafin z Sarowa

Ikona Święty Serafin z Sarowa 

(Serafin Sarowski, ros. Серафим Саровский, imię świeckie: Prochor Izydorowicz Masznin, ros. Прохор Исидорович Машнин; ur. 19 lipca 1759 lub 1754 w Kursku, zm. 2 lutego 1833 w Sarowie) – święty prawosławny, mnich, asceta, „święty starzec” i mistyk związany z monasterem Zaśnięcia Matki Bożej w Sarowie. Ostatni święty Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego kanonizowany przed upadkiem caratu. Św. Serafin uważał modlitwę za najdoskonalszą formę dążenia do Boga, o wiele ważniejszą i skuteczniejszą od wymyślnych form ascezy i od postu.

Twierdził, że zdolność do prawdziwej modlitwy posiada każdy człowiek i każdy może w ten sposób osiągnąć „dar Ducha Świętego” Św. Serafin z Sarowa należy do najpopularniejszych świętych prawosławnych na świecie.

Jego ikony znajdują się w znacznej części cerkwi prawosławnych na świecie, zaś świątynie pod jego wezwaniem wznoszone są również poza granicami Rosji. Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, srebrzenia,

Nimb Świętego promienisty, bordiura zdobiona wielobarwnym motywem geometrycznym,

tył Ikony dwie szpongi,

napisy objaśniające cyrylicą,

Rosja pocz. XX wieku ( po 1903)

wymiary 30,5/26/2,2 cm