Ikona Święty Mikołaj z Miry, Cudotwórca,
Św. Mikołaj ur. się w Patarze w 280 r., był biskupem Miry – stolicy Licji, gdzie zmarł m-dzy 345 a 352 r. Na soborze w Nicei ostro przeciwstawił się heretyckiemu biskupowi Ariuszowi, za co został pozbawiony insygniów biskupich i wtrącony do więzienia. W więzieniu ukazał mu się Chrystus i Matka Boża, którzy zwrócili mu wolność i godność biskupią. Słynął dobrymi czynami i licznymi cudami, stąd uzyskał przydomek Cudotwórca. Na Rusi był opiekunem podróżujących, strzegł od pożarów, troszczył się o urodzaje. Świętemu Mikołajowi w folklorze ludowym przypisywano rolę taką jak najważniejszym Świętym, Aniołom, a nawet Archaniołom.
Na wysokości ramion Świętego w medalionach, wyobrażenie Jezusa Chrystusa i Matki Bożej z biskupimi atrybutami.
Wizerunek Świętego w półpostaci, frontalnie, z prawą ręką błogosławiącą i lewą trzymającą zamkniętą Księgę.
Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, nimby jednolite złocone.
Bordiura jednolita brązowa ujęta zielonym pasem.
Okład mosiężny, tłoczony, obramienie zdobione motywem kolumn i kwiatów, nimb promienisty, u dołu napis cyrylicą "Св Николая Чудотворца'.
Rosja, XIX wiek,
wymiary 36,2/31,5/2,2 cm