Ikona Święty Serafin z Sarowa

Ikona Święty Serafin z Sarowa 

(Serafin Sarowski, ros. Серафим Саровский, imię świeckie: Prochor Izydorowicz Masznin, ros. Прохор Исидорович Машнин; ur. 19 lipca 1759 lub 1754 w Kursku, zm. 2 lutego 1833 w Sarowie) – Święty prawosławny, mnich, asceta, „święty starzec” i mistyk związany z monasterem Zaśnięcia Matki Bożej w Sarowie. Ostatni Święty Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego kanonizowany przed upadkiem caratu. Św. Serafin uważał modlitwę za najdoskonalszą formę dążenia do Boga, o wiele ważniejszą i skuteczniejszą od wymyślnych form ascezy i od postu. Twierdził, że zdolność do prawdziwej modlitwy posiada każdy człowiek i każdy może w ten sposób osiągnąć „dar Ducha Świętego” Św. Serafin z Sarowa należy do najpopularniejszych Świętych prawosławnych na świecie. Jego ikony znajdują się w znacznej części cerkwi prawosławnych na świecie, zaś świątynie pod jego wezwaniem wznoszone są również poza granicami Rosji.

Okład mosiężny, tłoczony, srebrzony, bordiura zdobiona motywem roślinnym, w niej napisy objaśniające cyrylicą. Nimb promienisty.

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy.

Dwa wsporniki pogrążone w sztorcach Ikony.

Rosja pocz. XX wieku

wymiary 26,8/22,2/2,7 cm