Ikona Święty Mitrofan z Woroneża

Ikona Święty Mitrofan z Woroneża

Mitrofan, imię świeckie Michaił (ur. 6 listopada 1623 w okolicach Włodzimierza, zm. 23 listopada 1703. w Woroneżu) – pierwszy prawosławny biskup Woroneża, Święty Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Zyskał miano Cudotwórcy (ros. Чудотворец, gr. Θαυματουργός). Po 1820 pojawiły się pierwsze informacje o cudach, jakie miały dokonać się za sprawą modlitwy do Świętego Mitrofana. Biskup został ostatecznie kanonizowany 7 sierpnia 1832.  Święty ukazany w półpostaci, prawą ręką błogosławi, dzierżąc w lewej ręce żezł/posoch, symbol władzy duchownej (ros. жезл, gr. πατερίτσα), odpowiednik pastorału, dawniej – oznaka godności ihumena, później biskupa prawosławnego, zwieńczona dwoma wężami zwróconymi ku sobie, zgodnie z zaleceniem Chrystusa: Bądźcie zatem roztropni niczym węże (Mt 10,16–23). Na ikonie Święty Mitrofan przedstawiony jest z atrybutami wskazującymi na najwyższy stopień życia monastycznego: nakryciem głowy (kukol, kukolion), płaszczem (mantia), omoforionem który podkreśla godność biskupią i panagią. W lewym górnym narożu w obłokach przedstawiony jest Jezus Chrystus, prawą ręką błogosławi w lewej trzyma kulę. Zbawiciel w szatach podkreślających jego majestat, niebieski i czerwony, połączenie to daje nam znak niezwykłej harmonii pomiędzy tym co ziemskie, a tym co niebiańskie.

Nad nimbem Świętego napisy objaśniające cyrylicą. 

Wysoki poziom warsztatu ikonopisarskiego.

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy.

Bordiura jednolita brązowa ujęta ciemnym pasem.

Tył Ikony dwie szpongi.

Rosja XIX wiek,

wymiary 35,9/31,1/2,7 cm