Ikona Święty Mikołaj z Miry, Cudotwórca, srebro
Św. Mikołaj ur. się w Patarze w 280 r., był biskupem Miry – stolicy Licji, gdzie zmarł m-dzy 345 a 352 r. Na soborze w Nicei ostro przeciwstawił się heretyckiemu biskupowi Ariuszowi, za co został pozbawiony insygniów biskupich i wtrącony do więzienia. W więzieniu ukazał mu się Chrystus i Matka Boża, którzy zwrócili mu wolność i godność biskupią. Słynął dobrymi czynami i licznymi cudami, stąd uzyskał przydomek Cudotwórca. Na Rusi był opiekunem podróżujących, strzegł od pożarów, troszczył się o urodzaje. Świętemu Mikołajowi w folklorze ludowym przypisywano rolę taką jak najważniejszym Świętym, Aniołom, a nawet Archaniołom.
Na wysokości nimbu Świętego, w obłokach wyobrażenie Jezusa Chrystusa i Matki Bożej z biskupimi atrybutami.
Wizerunek Świętego w półpostaci, frontalnie, w mitrze z prawą ręką błogosławiącą i lewą trzymającą zamkniętą Księgę.
Okład srebrny, tłoczony, grawerowany, tło moletowane w ukośną kratkę, wzdłuż krawędzi bordiura zdobiona motywem stylizowanych muszli. Szata Świętego miękko drapowana, z delikatnym grawerunkiem. Nimb z Mitrą, grawerunkiem rozchodzących się promieni ujęty ażurową krawędzią.
Sukienka Ikony sygnowana w dolnym brzegu szaty oraz na nimbie po lewej stronie;
Srebro, pr. 84, monogram złotnika "АИС" Smirnow Andriej Iwanow ( Смирнов Андрей Иванов) działający pod koniec XIX wieku oraz sygnatura; moskiewska cecha głowa kobiety w kokoshniku, zwrócona w prawo, w owalnej tarczy, z prawej strony widnieje cecha „84”.
U dołu koszulki, widoczny pas na zdjęciu, wtórnie uzupełniony.
Spód ikony obłożony spłowiałym, oliwkowym pluszem.
Olej na desce.
Rosja, Moskwa k. XIX wieku
wymiary 22,5/18/2,5 cm