Ikona Święty Mikołaj z Miry, Cudotwórca, sceny z życia

Ikona Święty Mikołaj z Miry, Cudotwórca, sceny z życia

Św. Mikołaj ur. się w Patarze w 280 r., był biskupem Miry – stolicy Licji, gdzie zmarł m-dzy 345 a 352 r. Na soborze w Nicei ostro przeciwstawił się heretyckiemu biskupowi Ariuszowi, za co został pozbawiony insygniów biskupich i wtrącony do więzienia. W więzieniu ukazał mu się Chrystus i Matka Boża, którzy zwrócili mu wolność i godność biskupią. Słynął dobrymi czynami i licznymi cudami, stąd uzyskał przydomek Cudotwórca.  Świętemu Mikołajowi w folklorze ludowym przypisywano rolę taką jak najważniejszym Świętym, Aniołom, a nawet Archaniołom.

Na Rusi był opiekunem podróżujących, strzegł od pożarów, troszczył się o urodzaje. 

W centrum ikonograficzne przedstawienie Świętego (całopostaciowe), z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma zamkniętą Księgę. Na wysokości nimbu Świętego w obłokach Jezus Chrystus i Matka Boża.

Wizerunek Świętego otoczony jest przez 12 kwater zewnętrznych ukazujących sceny z Jego życia; m.in. Narodziny Mikołaja, Święty zostaje diakonem, otrzymuje sakrę biskupią, ukazuje się cesarzowi Konstantynowi, ukazuje się eparsze Eulaliuszowi prosząc o uwolnienie trzech niesprawiedliwie oskarżonych żołnierzy, ukazuje się więźniom i niesie im pocieszenie, wstrzymuje wykonanie kary śmierci, uwalnia z rąk Saracenów i zwraca rodzicom porwanego syna, pogrzeb Mikołaja, translacja Jego relikwii.

Bordiura jednolita brązowa, w niej napisy objaśniające cyrylicą poszczególne sceny. Obramienie ujęte ciemnym i czerwonym pasem.

Ikona posiada kovczegh.

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, srebrzenia.

 Rosja XVIII/XIX wiek, 

wymiary 31,3/26,5/3,2 cm