Ikona Święty Jerzy
Wizerunek młodzieńczego rycerza w zbroi i czerwonym płaszczu, na białym rumaku, godzącego włócznią w skrzydlatego, wijącego się u jego stóp smoka symbolizującego siły ciemności. Po lewej u góry w obłokach Jezus Chrystus prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma zamkniętą Księgę. Po prawej architektura zamku, w bramie scenę triumfu chrześcijaństwa obserwuje postać młodej, (błagającej o ocalenie) księżniczki Elisabe córki pogańskiego króla Seleny w Libii, nad nią biforium z postaciami monarszymi - rodzicami uratowanej dziewczyny. Nad Świętym Anioł z koroną, ponad Nim w wyznaczonym polu częściowo nieczytelny napis objaśniający cyrylicą „GIEORGIJ POBIEDONOSIEC” .
Żołnierze męczennicy już od wczesnego chrześcijaństwa odgrywali szczególną rolę w umacnianiu ducha narodu, spośród wielkich męczenników żołnierzy jednym z najpopularniejszych był Święty Jerzy Zwycięzca (Pobiednosiec). Zginął po torturach w 303 r., za panowania cesarza Dioklecjana. Jego imię (z greckiego ‚georgos’) znaczy rolnik, choć bardziej znany jest jako patron rycerstwa i wielkiego księstwa moskiewskiego. W Bizancjum zaliczano go razem z Dymitrem, Prokopem i Teodorem do wielkich Świętych rycerzy. O powszechności kultu Świętego Jerzego świadczą niezliczone kościoły jemu poświęcone. Silny ośrodek wczesnego chrześcijaństwa na Kaukazie- Gruzja swoją nazwę Georgię bierze właśnie od Świętego Jerzego.
Tło z ozdobnym grawerunkiem z motywem łuski, bordiura dekorowana grawerowaną geometryczną plecionką. Obramienie ujęte jasnym i brązowym pasem.
Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, srebrzenia szkliwione na złoto.
Rosja, XIX wiek,
wymiary 35,5/31,2/3 cm