Ikona Święty Jerzy

Ikona Święty Jerzy, 

Wizerunek młodzieńczego rycerza w płaszczu, na białym rumaku, godzącego włócznią w skrzydlatego, wijącego się u jego stóp smoka symbolizującego siły ciemności. U góry po lewej w obłokach Jezus Chrystus prawą ręką błogosławi, w lewej trzyma zamkniętą Księgę. Scenę triumfu chrześcijaństwa obserwuje postać młodej, (błagającej o ocalenie) księżniczki Elisabe córki pogańskiego króla Seleny w Libii. 

Żołnierze męczennicy już od wczesnego chrześcijaństwa odgrywali szczególną rolę w umacnianiu ducha narodu, spośród wielkich męczenników żołnierzy jednym z najpopularniejszych był Święty Jerzy Zwycięzca (Pobiednosiec). Zginął po torturach w 303 r., za panowania cesarza Dioklecjana. Jego imię (z greckiego ‚georgos’) znaczy rolnik, choć bardziej znany jest jako patron rycerstwa i wielkiego księstwa moskiewskiego. W Bizancjum zaliczano go razem z Dymitrem, Prokopem i Teodorem do wielkich Świętych rycerzy. O powszechności kultu Świętego Jerzego świadczą niezliczone kościoły jemu poświęcone. Silny ośrodek wczesnego chrześcijaństwa na Kaukazie- Gruzja swoją nazwę Georgię bierze właśnie od Świętego Jerzego. 

Bordiura ciemna jednolita, w niej u góry napisy objaśniające cyrylicą. 

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, srebrzenia. 

Rosja, XIX wiek, 

wymiary 35,5/31/2 cm