Ikona Święty Jerzy, Matka Boża „Życiodajne Źródło“

Ikona Święty Jerzy, Matka Boża „Życiodajne Źródło“ 

Po prawej ukazany jest wizerunek Świętego Jerzego, młodzieńczego rycerza w całej postaci w zbroi i czerwonym płaszczu, w lewej dłoni trzyma włócznię z chorągwią, prawą wskazuje na kwaterę, wizerunek Matki Bożej „Życiodajne Źródło“. Przy stopach Świętego; miecz, hełm i tarcza. Powyżej  napisy objaśniające cyrylicą.   

Żołnierze męczennicy już od wczesnego chrześcijaństwa odgrywali szczególną rolę w umacnianiu ducha narodu, spośród wielkich męczenników żołnierzy jednym z najpopularniejszych był Święty Jerzy Zwycięzca (Pobiednosiec). Zginął po torturach w 303 r., za panowania cesarza Dioklecjana. Jego imię (z greckiego ‚georgos’) znaczy rolnik, choć bardziej znany jest jako patron rycerstwa i wielkiego księstwa moskiewskiego. W Bizancjum zaliczano go razem z Dymitrem, Prokopem i Teodorem do wielkich Świętych rycerzy. O powszechności kultu Świętego Jerzego świadczą niezliczone kościoły jemu poświęcone. Silny ośrodek wczesnego chrześcijaństwa na Kaukazie- Gruzja swoją nazwę Georgię bierze właśnie od Świętego Jerzego.

Po lewej u góry ukazany jest wizerunek Matki Bożej „Życiodajne Źródło“, wskazywany przez Świętego Jerzego. Przestawienie ilustruje cudowną moc źródła w greckim miejscu pielgrzymkowym Balikli. Znaczenie tej ikonografii odnosi się nie tylko do historycznych relacji o Świętym Źródle z Konstantynopola, ale także do postrzegania Jezusa jako „źródła dla życia“. 

W centrum widnieje wysoki stojący kielich z którego wydobywa się woda wypełniając zbiornik, gdzie w jego czaszy ukazana jest Bogarodzica z Chrystusem Emmanuelem na piersiach, co jest nawiązaniem do kielicha eucharystycznego. Prawe dłonie Matki Bożej i Zbawiciela uniesione są w geście błogosławieństwa. Wokół źródła tłoczą się ludzie z różnych klas społecznych, czerpią i piją z niego wodę w nadziei na ozdrowienia lub ulgi w swych cierpieniach. Matka Boża objawia się jako Życiodajne Źródło, które leczy wszelkie ułomności i pokonuje nawet śmierć. Pod kwaterą w białym owalnym polu napisy objaśniające cyrylicą.

Poniżej została wprawiona Ikona mosiężna w formie prostokątnej plakiety, w centrum której przedstawiony jest wizerunek Świętego Jerzego na rumaku, godzącego włócznią w skrzydlatego, wijącego się u jego stóp smoka symbolizującego siły ciemności. W obramieniu Ikony, w medalionach zostali następująco przedstawieni; u góry centralnie Deesis (trzy pola), Chrystus Pantokrator, po Jego prawicy – Maryja Paraklesis (Prośby) w pozie orędowniczki, po lewicy Święty Jan Chrzciciel (Prodromos). Na krańcach tego przedstawienia, po lewej Archanioł Michał, po prawej Archanioł Gabriel. Poniżej w rzędzie Święci Piotr i Paweł. Następnie w dwóch rzędach wizerunki największych Ojców tradycji bizantyjskiej, Święci Grzegorz Teolog z Nazjanzu, Jan Chryzostom (Złotousty), Bazyli Wielki i Mikołaj z Miry, Cudotwórca. Kolejny rząd przedstawia Świętych rycerzy; Jerzego i Dymitra z Tesaloniki. Najniżej, w centrum Anioł Stróż (Angieł Chranitiel,Ангел-Хранитель) z Krzyżem i mieczem w dłoniach, obok Apostołowie Jan Teolog i Andrzej, ostatni na krańcach rzędu Święci Zosima i Sawatyj Sołowieccy, założyciele Monasteru Sołowieckiego. Mosiądz odlew cyzelowany, dekorowany wielobarwną emalią wypełniającą tło, inskrypcje cyrylickie.   

Olej na desce, podkład kredowo – gipsowy. 

Tył Ikony dwie szpongi. 

Rosja, XIX wiek,

wymiary; 

Ikona 67,2/53/2,7 cm 

Ikona mosiężna 14/12 cm