Ikona Święta Pelagia Pokutnica

Ikona Święta Pelagia Pokutnica, 

również Pelagia Nierządnica, cs. Prepodobnaja Pełagija (zm. ok. 457 na Górze Oliwnej w Jerozolimie) – żyjąca w czasach Teodozjusza (401-450) rozpustna tancerka i grzesznica, pokutnica, wspominana w jednej z homilii przez Jana Chryzostoma (350-407), pustelnica i święta Kościoła prawosławnego. 

Pochodziła z pogańskiej rodziny i wiodła rozpustne życie. Po jednej z mszy świętej, prowadzonej przez rzekomego biskupa Edessy św. Nonnusa, Pelagia nawróciła się by uczynić ofiarę ze swej duszy Bogu i żyć w cnocie. Przyjęła z rąk biskupa chrzest i sakrament bierzmowania. 

Chcąc oddać się modlitwom i pokucie za swoje grzechy, Pelagia rozdała swój majątek biednym i w męskim przebraniu, jako Pelagiusz, udała się do Jerozolimy na Górę Oliwną. Tam zmarła w samotności ok. 457 roku. Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 8/21 października. 

Święta w ciemnych szatach z nakryciem głowy, w lewej dłoni trzyma Krzyż prawa ułożona przy piersi. W lewym górnym rogu w obłokach Jezus Chrystus. 

Napisy objaśniające cyrylicą. 

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy. 

Dwa wsporniki pogrążone w sztorcach.  

Rosja XIX wiek. 

Wymiary 26,8/22,1/2,1 cm