Ikona Święci Charłamp, Mikołaj, Spirydon

Ikona Święci Charłamp, Mikołaj, Spirydon  

W obłokach, w otoczeniu Cherubinów Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus w typie Eleusa. 

Poniżej postacie trzech stojących Wielkich Świętych; 

Święty Haralampiusz (Charłamp) żył w latach 89 – 202. Prawdopodobnie był biskupem Magnezji w Azji Mniejszej i w wieku 113 lat zginął śmiercią męczeńską za panowania cesarza Septymiusza Sewera. Postawiony przed trybunał Święty odważnie przyznał się do wiary w Chrystusa i odmówił złożenia ofiary posągom i fałszywym bożkom. Ze względu na to świadectwo został poddany wyjątkowo okrutnym torturom. W kościele prawosławnym wspomina się go w czasach epidemii ze względu na słowa, jakie wypowiedział przed śmiercią. Po doprowadzeniu na miejsce egzekucji modlił się: „Panie, daj aby miejsce, gdzie spocznie moje ciało i gdzie będzie czczona moja pamięć, nigdy nie dosięgły ani głód, ani zaraza, ani nieurodzaj” Św. Charłamp jest patronem Kościoła Wschodniego, proszony jest o uleczenie z różnych chorób, szczególnie z dżumy, cholery i zakaźnych chorób bydła, o bogate plony, o pomoc w czasie głodu oraz o uchronienie od nagłej śmierci. Imię Haralampiusz jest pochodzenia greckiego (Χαραλαμπος). oznacza "jaśniejący szczęściem". Wizerunek Świętego w stroju biskupim, prawą ręką błogosławiącą i lewą trzymającą zamkniętą Księgę. 

Święty Mikołaj Cudotwórca ur. się w Patarze w 280 r., był biskupem Miry – stolicy Licji, gdzie zmarł m-dzy 345 a 352 r. Na soborze w Nicei ostro przeciwstawił się heretyckiemu biskupowi Ariuszowi, za co został pozbawiony insygniów biskupich i wtrącony do więzienia. W więzieniu ukazał mu się Chrystus i Matka Boża, którzy zwrócili mu wolność i godność biskupią. Słynął dobrymi czynami i licznymi cudami, stąd uzyskał przydomek Cudotwórca. Na Rusi był opiekunem podróżujących, strzegł od pożarów, troszczył się o urodzaje.  Wizerunek Świętego z prawą ręką błogosławiącą i lewą trzymającą zamkniętą Księgę. 

Święty Spirydon z Tremituntu, gr. Σπυρίδων Τριμυθούντος (ur. ok. 270 w Askii, zm. 348 w Tremituncie) – biskup, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego. W Grecji, jjest jednym z najbardziej czczonych Świętych, uważany jest za taumaturga (cudotwórcę). W 315 r. wybrano go na biskupa Tremituntu. Uczestniczył w I soborze nicejskim w 325 r. i synodzie w Serdice w 343 r. Zmarł najprawdopodobniej 14 grudnia 348 roku.  Jest wielkim orędownikiem i wybawcą od wszelkich nieszczęść, niepowodzeń i dramatów życiowych. Największymi cudami, które miały miejsce dzięki jego świętym modlitwom były uzdrowienia i wskrzeszania umarłych. Spirydon jest imieniem pochodzenia grecko-łacińskiego, wywodzące się od łac. słowa spiritus — "duch“. Święty w liturgicznych szatach biskupich z prawą dłonią uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma płonącą Ewangelię. 

W dolnej strefie przedstawienia data 1879. 

Tempera na desce, podkład. 

Bałkany XIX wiek, 

wymiary 39/27,8/3 cm