Ikona Sąd Ostateczny

Ikona Sąd Ostateczny

Temat Sądu Ostatecznego obecny był od początku ikonografii bizantyjskiej, stanowił źródło inspiracji dla artystów. Jest to ostatni akt dziejów ludzkości, gdzie Zbawiciel osądzi żyjących. Źródłami tego przedstawienia są, przede wszystkim; Apokalipsa Świętego Jana, Księga Rodzaju, rozważania Zbawiciela o wybrańcach i potępionych, wizje proroka Daniela. U góry ukazany jest Zbawiciel między Bogarodzicą i Świętym Janem Chrzcicielem, następnie Apostołowie z otwartymi księgami. Poniżej tron z Krzyżem – Etimazja na którym zasiądzie Jezus Chrystus, Adam i Ewa, po lewej Święci, Prorocy i królowie Starego Testamentu. Następnie widoczna dłoń, ważąca dusze na szalach wagi. U dołu po lewej stronie ukazany jest raj oraz orszak sprawiedliwych kierujący się do bram raju gdzie przedstawione jest "łono Abrahama" i dobry łotr z Krzyżem w dłoniach. Z prawej strony przedstawione jest piekło, u góry anioł który strąca grzeszników do ognistego morza, poniżej toczy się odwieczna walka o ludzkie dusze, demony chwytają ich i z całych sił próbują wciągnąć do piekła, walczą z nimi przedstawiciele Niebiańskich Zastępów. U dołu szatan z duszą Judasza na ramieniu dosiada piekielnej bestii. Z lewej w centrum, w kręgu cztery królestwa przeznaczone na zagładę ukazane są w postaci fantasmagorycznych zwierząt: niedźwiedzia (Babilon), lwa (Persja), gryfa (Macedonia) i siedmiogłowego rogatego potwora (Rzym). 

Bordiura jednolita ugrowa, ujęta czerwonym i ciemnym pasem, w niej u góry napisy objaśniające cyrylicą. Dwa wsporniki pogrążone w sztorcach Ikony. Na odwrocie ryte napisy cyrylicą.

Tempera, płótno, podkład kredowo - gipsowy, złocenia.

Rosja XIX/XX wiek,

podobrazie XIX wiek, malatura 2 poł. XX wieku,

wymiary 54,9/42,7/3,2 cm