Ikona Najświętszej Maryi Panny „Umilenije” Serafin-Diwiewska

Ikona Najświętszej Maryi Panny „Umilenije” Serafin-Diwiewska 

(Икона Пресвятой Богородицы «Умиление» Серафимо-Дивеевская)

Wizerunek Matki Bożej w półpostaci, jeszcze przed narodzinami Zbawiciela, ale po tym, jak Archanioł Gabriel zapowiedział Jej narodzenie Jezusa, Syna Bożego. Twarz Najświętszej Maryi Panny jest zamyślona, dłonie skrzyżowane na piersi, wzrok spuszczony, oczy półprzymknięte, a cały jej wygląd wyraża stan głębokiej pokory i miłości. Nad głową, promienisty nimb, którego wieńczy napis ze słowami akatysty który jest interpretacją ewangelicznego pozdrowienia Archanioła Gabriela do Marii: „Raduj się, Błogosławiona” (Łk 1,28). 

Na wysokości nimbu Bogarodzicy monogram MP OY, co jest skrótem od greckich słów MHTHP OEOY – Matka Boga. Poniżej napis cyrylicą na białym tle "Икона Божией Матери  Умиление” - Ikona Matki Bożej Umilenije. Trzy gwiazdki usytuowane na Maforionie osłaniającym Matkę Bożą wskazują na Jej dziewictwo przed, w czasie i po narodzeniu Jezusa Chrystusa. 

W ikonografii nawiązuje do Ostrobramskiej Ikony Matki Bożej, czczonej na Litwie i zachodniej Rosji.

Wizerunek Matki Bożej „Umilenije” Serafin-Diwiewska jest ściśle związany ze Świętym Serafinem z Sarowa, Ikonę szczególnie wielbił, towarzyszyła w życiu Świętego pomagając mu w dobrych uczynkach, oliwą z lampy płonącej przed tą Świętą Ikoną Święty namaszczał chorych, którzy otrzymali uzdrowienie, w tym Jego ojca. Święty nazywał wizerunek Najświętszej Maryi Panny „Radością wszystkich radości”. Przekazy opisują, że na krótko przed śmiercią Święty, powiedział odwiedzającym go siostrom Klasztoru Diveyevo: „Powierzam i pozostawiam was pod opieką tej Królowej Niebios”. Po śmierci Świętego Serafina opat Nifont podarował Świętą Ikonę „Radość wszystkich radości” siostrom z Klasztoru Diveyevo-Serafinów, następnie została przeniesiona do Katedry Świętej Trójcy klasztoru Diveyevo.

Tło przedstawienia oliwkowe, ujęte brązowym pasem.

Tył Ikony jedna szponga.

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy.

Rosja pocz. XX wieku,

wymiary 18,5/14,6/2,1 cm