Ikona Jezus Chrystus Ukrzyżowany

Ikona Jezus Chrystus Ukrzyżowany,

Głównym przedstawieniem jest Jezus Chrystus Ukrzyżowany. Zbawiciel w nimbie jest na nim przedstawiony jako stojący na belce Bóg-Człowiek z rozwartymi w linii prostej ramionami. Krzyż o trzech belkach. Na górnej belce, zwanej „titłem”, znajduje się napis Ȉ.Н.Ц.Ȉ. czyli- Jezus Nazarejczyk Król Żydowski, powyżej napis cyrylicą "Król Chwały". Na wysokości środkowej  belki grecki monogram IC XC ( po lewej IC - Jezus, po prawej XC – Chrystus ). Na wysokości tułowia Zbawiciela napis NIKA (Zwycięzca). Dolna pozioma belka, tradycyjnie lekko skośna, to podnóżek (suppodaneum), który – wedle popularnej na Wschodzie legendy – w godzinie śmierci Zbawiciela miał się lekko przechylić, wskazując dobremu łotrowi (po prawej stronie Chrystusa) niebo, a drugiemu piekło. Na jej wysokości napis МЛРБ (Miesto lohnoje raj byst- Miejsce kaźni stało się rajem), wskazujący na paschalny wymiar ukrzyżowania. Pod Krzyżem Chrystusa widnieje czaszka i piszczele Adama, symbolizujące odkupienie rodu ludzkiego. Po bokach włócznia i hizop. Nad Krzyżem w obłokach Bóg Ojciec w białych szatach, prawą dłonią błogosławi, w lewej trzyma kulę zwieńczoną Krzyżem, niżej w owalnej sferze Duch Święty pod postacią Gołębicy. Na tej wysokości po bokach dwaj aniołowie z osłoniętymi dłońmi na znak czci, w głębokim pokłonie (proskynesis) adorują Chrystusa.

Po prawej stronie Ukrzyżowanego stoją trzy Marie: Matka Boża, Maria Magdalena i Maria matka Jakuba Mniejszego i Józefa; po lewej stronie – Święty Jan Teolog (apostoł) i setnik Longinus. Święci w złoconych nimbach, w których znajdują się napisy objaśniające. Za Krzyżem w tle, czerwony mur a za nim architektura Jerozolimy. W górnych narożach słońce i księżyc. Zjawisko które Bóg dopuścił w momencie – śmierci Jezusa Chrystusa. Jak głoszą Ewangelie, m. in. Łukasza (23, 44-56): Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam Ducha Mojego. Po tych słowach oddał ducha. Wspomina to też apostoł Piotr w swym kazaniu wygłoszonym pod natchnieniem Świętego Ducha w Dniu Pięćdziesiątnicy, w kontekście Dnia Pańskiego: słońce zamieni się w ciemności, a księżyc w krew (Dz 2, 20). 

Tło i bordiura jednolite złocone. W obramieniu napis objaśniający cyrylicą "Распятие Иисуса Христа", po bokach dwa klejma; z lewej Anioł Stróż ( Angieł Chranitiel,Ангел-Хранитель ), z prawej Święty Polikarp. Bordiura ujęta ciemną linią i czerwonym pasem.

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, złocenia.

Dwa wsporniki pogrążone w sztorcach Ikony.

Rosja XIX wiek, 

wymiary 35,5/31/2,8 cm