Ikona czteropolowa, Jezus Chrystus Ukrzyżowany

Ikona czteropolowa, Jezus Chrystus Ukrzyżowany,  

W centrum Ikony Jezus Chrystus Ukrzyżowany, w obłokach nad Zbawicielem Bóg Ojciec. 

Na wyznaczonych czterech polach kolejno przedstawienia;  

Matka Boża Kazańska, (Kazanskaja ikona Bożijej Matieri), należy do ikon Maryjnych typu Hodegetria, czyli z języka greckiego: "Wskazująca Drogę". Ikona Bogarodzicy darzona największą czcią wiernych. Cudowne objawienie tej ikony miało miejsce 8 lipca 1579 r., kiedy po wielkim pożarze dziewięcioletniej dziewczynce, Matronie Onuczinej ukazała się we śnie Matka Boża i wskazała miejsce pod domem, gdzie ukryta była Jej ikona.  

Święty Mikołaj z Miry, Cudotwórca, Św. Mikołaj ur. się w Patarze w 280 r., był biskupem Miry – stolicy Licji, gdzie zmarł m-dzy 345 a 352 r. Na soborze w Nicei ostro przeciwstawił się heretyckiemu biskupowi Ariuszowi, za co został pozbawiony insygniów biskupich i wtrącony do więzienia. W więzieniu ukazał mu się Chrystus i Matka Boża, którzy zwrócili mu wolność i godność biskupią. Słynął dobrymi czynami i licznymi cudami, stąd uzyskał przydomek Cudotwórca. Na Rusi był opiekunem podróżujących, strzegł od pożarów, troszczył się o urodzaje.  

Archanioł Michał "Archistrateg Zastępów Niebiańskich" jako „Jeździec Apokalipsy”, w nawiązującym do Apokalipsy typie ikonograficznym. Wśród Archaniołów najważniejsze miejsce przypada Michałowi, gdyż według tradycji to on jako pierwszy wystąpił przeciwko szatanowi i zbuntowanym aniołom z okrzykiem „któż jak Bóg!” W Piśmie Świętym wymieniony jest kilkakrotnie: jako obrońca ludu Izraela i jeden z przedniejszych książąt nieba w Księdze Daniela oraz jako stojący na czele duchów niebieskich i walczący z szatanem w Apokalipsie św. Jana. W apokryfach ukazany jest jako ten, któremu Bóg powierzył zadania wymagające szczególnej siły, dlatego wstawia się za ludźmi u Boga, towarzyszy umierającym w obliczu śmierci i ich duszom w drodze do nieba. Archanioł Michał przedstawiany jest jako rycerz dosiadający skrzydlatego, czerwonego rumaka, unoszący się nad ziemią z włócznią w prawej dłoni. 

Święty Jerzy, wizerunek młodzieńczego rycerza w zbroi i płaszczu, na białym rumaku, z włócznią w dłoniach. Żołnierze męczennicy już od wczesnego chrześcijaństwa odgrywali szczególną rolę w umacnianiu ducha narodu, spośród wielkich męczenników żołnierzy jednym z najpopularniejszych był Św. Jerzy Zwycięzca (Pobiednosiec). Zginął po torturach w 303 r., za panowania cesarza Dioklecjana. Jego imię (z greckiego ‚georgos’) znaczy rolnik, choć bardziej znany jest jako patron rycerstwa i wielkiego księstwa moskiewskiego. W Bizancjum zaliczano go razem z Dymitrem, Prokopem i Teodorem do wielkich świętych rycerzy. O powszechności kultu św Jerzego świadczą niezliczone kościoły jemu poświęcone. Silny ośrodek wczesnego chrześcijaństwa na Kaukazie- Gruzja swoją nazwę Georgię bierze właśnie od św. Jerzego.  

Bordiura jednolita brązowa ujęta białą linią i ciemnym pasem. 

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, srebrzenia. 

Tył Ikony dwie szpongi.

Rosja XVIII wiek, 

wymiary 28,2/22,8/1,5 cm