Ikona Jezus Chrystus Ukrzyżowany

Ikona Jezus Chrystus Ukrzyżowany.

W centrum Ikony znajduje się wprawiony drewniany Krzyż o trzech belkach, jest na nim przedstawiony Ukrzyżowany Chrystus jako stojący na belce Bóg-Człowiek z rozwartymi w linii prostej ramionami. Nad górna belką, zwaną „titłem”, w obłokach, widnieje postać Boga Ojca w białych szatach, który prawą ręką błogosławi, lewą opiera na kuli. Następnie, Duch Święty pod postacią Gołębicy oraz skrót Król Chwały. Na górnej poprzeczce napis Ȉ.Н.Ц.Ȉ.- Jezus Nazarejczyk Król Żydowski. Poniżej skrót imienia IC – Jezus XC – Chrystus. Na wysokości nimbu krzyżowego napis Syn Boży, na tej samej poprzeczce dodatkowe objaśnienia cyrylicą. Na granicy tułowia włócznia i trzcina, oraz odpowiednio skróty; K-kopia, włócznia i T-trzcina, na której umieszczona była gąbka z octem. Dolna pozioma belka, tradycyjnie lekko skośna, to podnóżek (suppodaneum), który – wedle popularnej na Wschodzie legendy – w godzinie śmierci Zbawiciela miał się lekko przechylić, wskazując dobremu łotrowi (po prawej stronie Chrystusa) niebo, a drugiemu piekło. Na tej poprzeczce objaśnienie МЛРБ (Miesto lohnoje raj byst- Miejsce kaźni stało się rajem), wskazujące na paschalny wymiar ukrzyżowania. Poniżej napis NIKA (Zwycięzca), następnie dwa skróty "Г Г" "GG" oznaczają Górę Golgotę. To na niej jest ustawiony Krzyż, pod górą ukazana jest czaszka i piszczele Adama opisane "Г A" (Głowa Adama), symbolizujące zwycięstwo nad śmiercią. Po prawej stronie Ukrzyżowanego stoją trzy Marie: Matka Boża, Maria Magdalena i Maria matka Jakuba Mniejszego i Józefa; po lewej stronie – Święty Jan Teolog (apostoł) i setnik Longinus. W tle za krzyżem widać mury i architekturę Jerozolimy. W górnych narożnikach  dwie miniaturowe sceny ukazujące Zdjęcie z Krzyża i Złożenie do Grobu Jezusa Chrystusa. Poniżej kwater, na wysokości środkowej belki, w obłokach słońce i księżyc. Zjawisko  które Bóg dopuścił w momencie – śmierci Jezusa Chrystusa. Jak głoszą Ewangelie, m. in. Łukasza (23, 44-56): Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam Ducha Mojego. Po tych słowach oddał ducha. Wspomina to też apostoł Piotr w swym kazaniu wygłoszonym pod natchnieniem Świętego Ducha w Dniu Pięćdziesiątnicy, w kontekście Dnia Pańskiego: słońce zamieni się w ciemności, a księżyc w krew (Dz 2, 20). 

Bordiura i nimby złocone, obramienie dekorowane motywem wielobarwnej geometrycznej plecionki, ujęte jasnym i brązowym pasem.

Napisy objaśniające cyrylicą.

Tył Ikony dwie szpongi.

Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, złocenia.

Rosja XIX wiek,

wymiary 35,8/31,5/2,4 cm