Ikona Jezus Chrystus Ukrzyżowany

Ikona Jezus Chrystus Ukrzyżowany,

W centrum Ikony wprawiony jest Krzyż mosiężny o trzech belkach, zwany „raspiatje”. Nad górną belką Bóg Ojciec z rozłożonymi rękoma, w belce Duch Święty pod postacią gołębicy, poniżej dwaj aniołowie z osłoniętymi dłońmi, w głębokim pokłonie (proskynesis) adorują Chrystusa. Pod górna belką, zwaną „titłem”, przedstawiony jest Ukrzyżowany Chrystus jako stojący na belce subpedaneum Bóg-Człowiek z rozwartymi w linii prostej ramionami. Powyżej dwa Serafiny na belkach. Pod Krzyżem Chrystusa widnieje czaszka Adama, symbolizująca zwycięstwo nad śmiercią. Wszystkie elementy dodatkowo objaśniają umieszczone na krzyżu napisy.  Zaraz przy Krzyżu przedstawione są wizerunki Świętej Heleny i Świętego Konstantyna. Z Świętymi wiążą się legendy o Krzyżu, na którym umarł Zbawiciel.  Cesarz Konstantyn Wielki wydał edykt Mediolański o tolerancji  na terenie Cesarstwa Rzymskiego. Na skraju życia został ochrzczony. Jego matka – cesarzowa Helena miała odnaleźć krzyż Chrystusa w roku 326. Złożyła go w ufundowanej przez siebie bazylice Grobu Świętego w Jerozolimie. Spoczywający przez ponad trzysta lat w ziemi Krzyż Pański został odnaleziony dzięki staraniom cesarzowej Heleny. Następnie przedstawieni są Ojcowie tradycji bizantyjskiej, Wielcy Hierarchowie i nauczyciele Kościoła; Grzegorz Teolog z Nazjanzu, Jan Chryzostom (Złotousty), Bazyli Wielki, arcybiskup Cezarei oraz Święta Męczennica Agafia. 

Napisy cyrylicą objaśniające poszczególnych Świętych, nimby jednolite srebrzone.

Bordiura jednolita brązowa ujęta czerwonym pasem.

Odwrocie Ikony z wyżłobieniami dłutem; dwie szpongi wpuszczane w dolną i górną krawędź deski.

Czasem tego typu ikony ( z wprawionymi Ikonami mosiężnymi ) pełniły funkcję stauroteki – relikwiarzy Krzyża Świętego. 

Tempera na desce, podkład kredowo - gipsowy, srebrzenia.

Rosja XIX wiek,

wymiary 31,5/27,1/3 cm