Ikona czteropolowa, podzielona złotym pasem na 4 prostokątne kwatery;
z lewej u góry Mandylion, (cs. i ros. Спас Нерукотворный, Spas Nierukotwornyj) Obraz Zbawiciela - nie stworzony ręką ludzką (ros. nierukotwornyj) acheiropoietos w nimbie krzyżowym złoconym (atrybut ikonograficzny przysługujący jedynie Zbawicielowi, przypominający o jego śmierci na krzyżu. Na nimbie wypisane są greckie litery oznaczające "Jestem Który Jestem" - imię Boga, przynależne też Boskiej naturze Chrystusa. Wizerunek Oblicza Chrystusa na tle udrapowanej Chusty podtrzymywanej z dwu stron w górnych narożach przez archaniołów Gabriela i Rafaela. Mandylion jest uważany za pierwszy wizerunek o charakterze ikonograficznym i jest jednym z najważniejszych w kanonie religijnego malarstwa kościoła wschodniego; określany jest często jako „ikona ikon”.
Z prawej, Zaśnięcie Najświętszej Marii Panny Scena Zaśnięcia Marii Panny to przedstawienie śmierci Marii, matki Chrystusa (gr. Κοίμησις [„Koimesis”] — „Zaśnięcie”), w otoczeniu 12 apostołów (w nimbach opisani cyrylicą) i Chrystusa odbierającego duszę matki. W centrum przedstawienia znajduje się stojący w przy łożu swej matki w nimbie krzyżowym Zbawiciel, trzymający w dłoniach jej duszę w postaci niemowlęcia w powijakach (prześcieradło pogrzebowe). Spogląda na ciało matki, spoczywające na ozdobnym łożu (marach). Chrystus przybył po duszę Marii ze wspaniałością równą Przemienieniu. Postać odzianego w czerwono-niebieskie szaty Chrystusa otoczona mandorlą.
U dołu z lewej wizerunek Matki Bożej Tychwińskiej (Tichwinskaja Ikona Bożijej Matieri) Przedstawienie w typie Hedegeria, Maryja ukazana jest frontalnie, w półpostaci. Głowa lekko zwróconą w kierunku Chrystusa. Na lewym ramieniu trzyma Dzieciątko, dostojnym gestem prawej dłoni z długimi palcami wskazując na nie. Jest to gest prezentacji – wskazania ludziom Syna Bożego. Chrystus znajduje się w pewnym oddaleniu od twarzy Matki, patrzy prosto przed siebie i ukazuje całe swe oblicze. Wznosi prawą dłoń w geście błogosławieństwa, a w lewej dłoni trzyma zwój. Chrystus występuje w ikonograficznym typie Chrystusa – Emmanuela. Nad promienistym nimbem Bogarodzicy monogram MP OY, co jest skrótem od greckich słów MHTHP OEOY – Matka Boga. Po lewej napis cyrylicą Tichwinskaja.
Po prawej wizerunki trzech Świętych Symeon, Nifon i Nikita,
Święty Symeon (Simeon) z Dzieciątkiem Jezus - Święty kościoła katolickiego i prawosławnego Postać Świętego przedstawiana w Uroczystości Ofiarowania Pańskiego. Symeon chciał ujrzeć Zbawiciela i Bóg obiecał mu, że nie umrze dopóki nie zobaczy Jezusa. Gdy Maryja i Józef przyszli ofiarować Jezusa Bogu, Symeon ujrzał ich i rozpoznał w dziecku zbawienie.
Święty Nifont (biskup nowogrodzki) Nifont (zm. 1156) - prawosławny arcybiskup nowogrodzki, święty prawosławny.
Święty Nicetas Got, Nikita Męczennik cs. Wielikomuczenik Nikita (zm. ok. 372) – uczestnik I Soboru Powszechnego w Nicei (321), męczennik chrześcijański (zwany w Bizancjum megalomartyr – wielkomęczennik), święty Kościoła katolickiego i prawosławnego. Życiorys Nicetas żył w IV wieku. Był pogańskim dowódcą wojskowym, pochodził z wpływowej i bogatej rodziny z plemienia Gotów żyjącego nad Dunajem. Chrzest przyjął z rąk biskupa Teofila. Według greckiej Passio posiadał arystokratyczne pochodzenie i był spokrewniony z biskupem Teofilem. Kiedy książę Atanaryk rozpoczął prześladowania chrześcijan w swoim kraju, został upomniany przez Nicetasa, aby zaprzestał tego procederu. Niezadowolony z tego faktu książę zażądał od Nicetasa wyparcia się wiary chrześcijańskiej. Nicetas odmówił i został przez władcę skazany na tortury a następnie na śmierć przez spalenie. Ciało męczennika, na rozkaz Atanaryka, porzucono bez pogrzebania. Pod osłoną nocy zwłoki zabrał jego przyjaciel Marian z Cylicji.
W bordiurze Anioł Stróż ( Angieł Chranitiel ) i Święty Grigorij.
Całość ujęta białą linią i brązowym pasem.
Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, srebrzenia.
Tył Ikony dwie szpongi.
Rosja XIX wiek,
wymiary 35,6/31,2/2,8 cm