Ikona czteropolowa,

Ikona czteropolowa,

Pole Ikony podzielone na cztery prostokątne kwatery, na których przedstawiono kolejno;

Z lewej u góry Cud wskrzeszenia przez Zbawiciela Łazarza, wydarzenie, mające miejsce w przeddzień Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy, opisane przez Św. Apostoła Jana Teologa (J 11,17-46). Centralną postacią Ikony jest Jezus Chrystus, którzy przyszedł wraz z apostołami do Betanii na miejsce, gdzie został pochowany zmarły cztery dni wcześniej Łazarz. Chrystus prawą ręką błogosławi w kierunku stojącego w środku grobu Łazarza, nakazując mu: „Łazarzu, wyjdź z grobu!” (J 11,43).

Po prawej, Święta Trójca Starego Testamentu, Przedstawienie opiera się na biblijnej opowieści z Księgi Rodzaju o wizycie trzech Aniołów u Abrahama i jego żony Sary, pod dębami Mamre. Aniołowie zapowiedzieli narodziny długo wyczekiwanego przez bezdzietne małżeństwo potomka – Izaaka. Goszczący gospodarze – Abraham i Sara.

Z lewej u dołu, Ofiarowanie Jezusa Chrystusa w Świątyni,

Ofiarowanie Pańskie – to spotkanie Starego i Nowego Testamentu. Starzec Symeon jest uosobieniem Starego Testamentu. Dzieciątko to Zbawienie, które przyszło na świat, Nowy Testament między Bogiem a ludźmi. Zarówno prawosławni jak i katolicy przynoszą na to święto do świątyni świece- gromnice, które symbolizują światło Chrystusa, to światło, które ujrzeli apostołowie na górze Tabor, światło Przemienienia Pańskiego.

Najświętsza Maryja wraz ze Św. Józefem ofiarowała Dzieciątko Jezus Bogu Ojcu, a Symeon ogłosił, że nowo narodzony Syn Boży jest Światłem świata i Zbawieniem narodów.

Po prawej, Święty Jan Ewangelista i Św. Prochor

Scena przedstawia Świętego Apostoła Ewangelistę Jana Teologa i Świętego Apostoła Prochora.

Jan Ewangelista, Jan Apostoł, Jan Teolog, grec. Ιωάννης, cs. Apostoł i ewangielist Ioann Bogosłow (zm. ok. 100 r. w Efezie) – jeden z dwunastu apostołów Jezusa Chrystusa, syn Zebedeusza i Salome. Według starodawnej tradycji chrześcijańskiej stał za napisaniem Ewangelii i Apokalipsy Św. Jana oraz 3 listów w Nowym Testamencie.

Prochor, scs. Apostoł Prochor, diakon, – postać biblijna, Święty Kościoła katolickiego, ormiańskiego, koptyjskiego i prawosławnego.

Św. Prochor początkowo towarzyszył głównemu apostołowi Piotrowi i od niego został mianowany biskupem miasta Nikomedii. Po Zaśnięciu Matki Bożej Prochor był towarzyszem i współpracownikiem Świętego Apostoła Jana Teologa i razem z nim został zesłany na wyspę Patmos. Tam spisał Objawienie Boże, które było skierowane do Świętego Apostoła Jana, o ostatecznych losach świata (Apokalipsa). Po powrocie do Nikomedii Św. Prochor nawracał pogan na wiarę Chrystusa w Antiochii i tam przyjął męczeńską śmierć.

Olej, płótno, deska.

Tył Ikony dwie szpongi.

Rosja XX/XXI wiek

wymiary 62,4/49,7/2,2 cm