Ikona Święty Mikołaj z Miry, Cudotwórca,
Św. Mikołaj ur. się w Patarze w 280 r., był biskupem Miry – stolicy Licji, gdzie zmarł m-dzy 345 a 352 r. Na soborze w Nicei ostro przeciwstawił się heretyckiemu biskupowi Ariuszowi, za co został pozbawiony insygniów biskupich i wtrącony do więzienia. W więzieniu ukazał mu się Chrystus i Matka Boża, którzy zwrócili mu wolność i godność biskupią. Słynął dobrymi czynami i licznymi cudami, stąd uzyskał przydomek Cudotwórca. Na Rusi był opiekunem podróżujących, strzegł od pożarów, troszczył się o urodzaje. Świętemu Mikołajowi w folklorze ludowym przypisywano rolę taką jak najważniejszym Świętym, Aniołom, a nawet Archaniołom. Na wysokości ramion Świętego, w medalionach wyobrażenie Jezusa Chrystusa i Matki Bożej z biskupimi atrybutami. Wizerunek Świętego w półpostaci, frontalnie, z prawą ręką błogosławiącą i lewą trzymającą otwartą Księgę.
Nimb jednolity złocony.
Napisy objaśniające cyrylicą.
Bordiura jednolita ugrowa, ujęta zielonym i czerwonym pasem.
Tempera na desce, podkład kredowo – gipsowy, złocenia.
Ikona posiada kovczegh.
Rosja, XIX/XX wiek
podobrazie XIX wiek, malatura XX wiek,
wymiary 30,4/25,7/2,4 cm